Ανεξάρτητα από τα κίνητρα τέτοιων αποκαλύψεων,
ανεξάρτητα από τον επιλεκτικό ενδεχομένως χαρακτήρα τους (ενδεικτικό για
το πώς αξιοποιούνται τέτοιες διαρροές στον ενδοϊμπεριαλιστικό πόλεμο
ισχύος μεταξύ εκείνων που διαφεντεύουν τον πλανήτη), στην υπόθεση των
«Panama Papers» υπάρχει μια αδιαμφισβήτητη διάσταση:
Προστίθενται νέα στοιχεία για τον τρόπο λειτουργίας
ενός συστήματος που αποτελεί από τη φύση του «σκάνδαλο» παρότι οι
απολογητές του προσπαθούν να διαχωρίσουν τα σκάνδαλα από το σύστημα.
Το σύστημα – σκάνδαλο, που τα σκάνδαλά του είναι προέκταση της εκμετάλλευσης και της βρωμιάς που τα παράγει, έχει όνομα. Λέγεται
«Καπιταλισμός».
Οι προύχοντες, οι κουμανταδόροι του συστήματος, οι
πολυεθνικές, τα μονοπώλια, οι τράπεζες και όλο το αρχιτεκτόνημα της
καταπίεσης και της απάτης που οικοδομείται πέριξ αυτών, από την μια
απομυζούν την υπεραξία που παράγεται από την εργασία των μισθωτών
σκλάβων του πλανήτη κι από την άλλη φυγαδεύουν τα κέρδη που προέρχονται
από τον σφετερισμό της δουλειάς των μισθωτών δούλων τους.
«Καπιταλισμός – Μια ιστορία αγάπης» που θα έλεγε και ο Αμερικανός ντοκιμαντερίστας Μάικλ Μουρ…