Αντιμέτωπος με το διπλό αδιέξοδο της κυβερνητικής πολιτικής στο ασφαλιστικό και το προσφυγικό, ο πρωθυπουργός αναζητά εναγωνίως έξοδο κινδύνου, ώστε να διασώσει το κόμμα του και κυρίως το προσωπικό, πολιτικό του μέλλον. Αυτό είναι το βασικό μήνυμα της αιφνιδιαστικής παρουσίας του στη Βουλή κατά τη συζήτηση του κυβερνητικού νομοσχέδιου για τη Δημόσια Διοίκηση, όπου ανακοίνωσε σύγκληση του συμβουλίου πολιτικών αρχηγών εν όψει της συνόδου κορυφής Ε.Ε.- Τουρκίας για το προσφυγικό.
Ο Αλέξης Τσίπρας διατύπωσε το αυτονόητο όταν καταδίκασε για “πραξικοπηματισμό” την Αυστρία, η οποία οργάνωσε την “παρασυναγωγή” με τις χώρες των Δυτικών Βαλκανίων για το κλείσιμο των συνόρων με την Ελλάδα, κι όταν απείλησε, εμμέσως πλην σαφώς, με βέτο, από ελληνικής πλευράς, σε επίπεδο Ε.Ε. αν δεν εφαρμοστούν οι αποφάσεις για αναλογική κατανομή των προσφύγων στις χώρες- μέλη της Ένωσης. Ωστόσο, η τοποθέτησή του έμεινε στο “πολύ λίγο, πολύ αργά”. Ο πρωθυπουργός θα όφειλε να αξιώσει την εξασφάλιση ασφαλών διαδρόμων για τους πρόσφυγες, την εξαίρεση της Ελλάδας από τους Δρακόντειους κανόνες του Συμφώνου Σταθερότητας και των μνημονίων για χρέος και ελλείμματα λόγω της προσφυγικής κρίσης (κάτι που έχει ήδη πετύχει η Γαλλία επικαλούμενη το πολύ μικρότερο οικονομικό κόστος από τις τρομοκρατικές επιθέσεις στο Παρίσι) και την ανάληψη πρωτοβουλιών από την Ε.Ε. για τον τερματισμό του φρικτού πολέμου στη Συρία.
Αντί γι αυτά, ο Αλέξης Τσίπρας τηλεφώνησε στην Άνγκελα Μέρκελ για να την παρακαλέσει να ξεκινήσει το ΝΑΤΟ όσο γίνεται πιο γρήγορα περιπολίες στο Αιγαίο για την αναχαίτιση των προσφύγων. Μια κίνηση απαράδεκτη, από ανθρωπιστικής πλευράς και επονείδιστη από πολιτικής, όταν μάλιστα προέρχεται από έναν πρωθυπουργό που επιμένει να μιλάει στο όνομα της Αριστεράς. Ας αφήσουμε που, όπως δήλωσε ο ίδιος ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ, Γενς Στόλτενμπεργκ, οι περιπολίες του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο, που αρχίζουν αύριο Παρασκευή, θα έχουν ως κύρια αποστολή τη συλλογή πληροφοριών και την παρακολούθηση- με προφανή αν και ανομολόγητο στόχο τη Ρωσία- κάτι που εμπλέκει τη χώρα μας στη διαμάχη των μεγάλων δυνάμεων με επίκεντρο τη Συρία.
Η επίκληση του προσφυγικού για τη σύγκληση του συμβουλίου πολιτικών αρχηγών δεν αποκλείεται να είναι σε μεγάλο βαθμό προσχηματική. Η κίνηση αυτή, που αναδύει άρωμα “ευρύτερης συνενόησης”, αποτελεί ενδεχομένως αμυντικό ελιγμό του Αλέξη Τσίπρα στις ασφυκτικές πιέσεις που δέχεται για σχηματισμό οικουμενικής κυβέρνησης, με παραίτηση του ίδιου από την πρωθυπουργία και τον ορισμό, στη θέση του, μιας εξωκομματικής προσωπικότητας. Για το ρόλο του νέου Παπαδήμου προαλείφεται ο Γιάννης Στουρνάρας, ο οποίος, στη σημερινή συνέλευση της Τράπεζας της Ελλάδας, περίπου πρότεινε εαυτόν για το αξίωμα του “οικουμενικού” πρωθυπουργού, τονίζοντας την ανάγκη ευρύτερης “πολιτικής συνενόησης” για την ολοκλήρωση της αξιολόγησης και την απρόσκοπτη εφαρμογή του μνημονίου.
Αμυνόμενος, ο Αλέξης Τσίπρας διαμηνύει ότι η οποιαδήποτε διεύρυνση του κυβερνητικού σχήματος, ακόμη και στην κατεύθυνση της οικουμενικής, δεν είναι δυνατή παρά μόνο αν διατηρήσει ο ίδιος την πρωθυπουργία. Σε αντίθετη περίπτωση, αυτό που θα προέκυπτε δεν θα ήταν μια συντεταγμένη αναδίπλωση του ΣΥΡΙΖΑ σε ρόλο αξιωματικής αντιπολίτευσης που μπορεί να διεκδικήσει εκ νέου και αρκετά σύντομα την κυβερνητική εξουσία, αλλά η πολυδιάσπαση- συρρίκνωσή του και το πολιτικό τέλος του ίδιου του Άλέξη Τσίπρα. Αυτή την αμυντιική επιδίωξη του Αλέξη Τσίπρα εξυπηρετεί και η τεχνητή πόλωση στην οποία επιδίδεται με τις επιθέσεις εναντίον του Κυριάκου Μητσοτάκη στο πεδίο της διαπλοκής.
Για την πλειονότητα του ελληνικού λαού, ελάχιστη σημασία έχει αν συνεχιστούν οι ολέθριες μνημονιακές και ΝΑΤΟϊκές πολιτικές με τον Τσίπρα ή με τον Μητσοτάκη ή με τον Στουρνάρα στο πρωθυπουργικό αξίωμα. Το επιτακτικά ζητούμενο είναι η ανατροπή αυτών των πολιτικών που συνθλίβουν το λαό και εξευτελίζουν τη χώρα.
iskra.gr
