Δευτέρα 11 Ιανουαρίου 2016

Περί ύβρεως, υβριστών και αριστεράς

Η λέξη ύβρις είναι βαριά κουβέντα και ο υβριστής βαρύτερη. Εχει να κάνει με αυτούς που προσβάλλουν τα θεία, που θέλουν να υπερβούν τη θνητότητά τους. Κατά τον Νίκο Κιάο ο Μανώλης Γλέζος διέπραξε ύβριν, δηλαδή έγινε υβριστής, γιατί μπροστά στον τάφο του Στέφανου Στεφάνου, συναγωνιστή της ζωής και του ονείρου, ο Μ. Γλέζος τού είπε πως η εξουσία είναι εδώ και κατέθεσε στεφάνι. Ο Ν. Κιάος ξέχασε πως ο πρωθυπουργός και η σημερινή συγκυβέρνηση χρησιμοποίησαν το «ίνδαλμα» και το σύμβολο που κάποιοι επικρίνουν σήμερα και το περιέφεραν από εδώ και από εκεί για να εισπράξουν ψήφους. Και ο Μ. Γλέζος, πιστεύοντας πως η εξουσία πηγάζει από τον λαό, ανήκει στον λαό, από αυτόν εκπορεύεται κι από αυτόν ασκείται, και μάλιστα με το πνεύμα της ανακλητότητας «των εκπροσώπων» της και της περιοδικότητας των «ηγετών» της, με όπλο και μέσο την άμεση δημοκρατία των ενεργών πολιτών, διαφοροποιήθηκε γιατί είδε πως δεν «ανήκει» σε αυτούς τους «επαγγελματίες της Αριστεράς», που απλώς κατάντησαν διαχειριστές της πολυκατοικίας.
Ο Ν. Κιάος, αγωνιστής καθ’ όλα, έχει το δικαίωμα να λέει αυτό που πιστεύει, αλλά δεν έχει το δικαίωμα να αποκαλεί υβριστή όποιον διαφωνεί ή κρατάει διαφορετική στάση. Οι χαρακτηρισμοί είναι μέθοδοι στιγματισμού και απομόνωσης και έχουν «βλάψει» τα μέγιστα την Αριστερά.
Η Αριστερά όμως δεν μπορεί να παίξει στο γήπεδό της, ούτε να έχει την ψευδαίσθηση πως το δίκαιο θα υπερισχύσει περιμένοντας μπροστά στο στόμα του λύκου να βγάλει τη γλώσσα να τη γλείψει. Την ύβριν είναι σοφότερον να τη σβήνουμε περισσότερο και από την πυρκαγιά, έλεγε ο παππούς μας ο Ηράκλειτος. Ο Ν. Κιάος έγινε αφορμή να μιλήσουμε για το ύφος, τον τρόπο και τα πρόσωπα που αποτελούν το συγκυβερνητικό σχήμα. Μακριά από εμένα οι εξισώσεις και οι γενικεύσεις, κάποιοι όμως που τους γνωρίζουμε έγιναν επηρμένοι, αλαζόνες και μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα αγάπησαν τις καρέκλες τους και δεν έχουν πρόβλημα να αντιφάσκουν, να ψηφίζουν αυτά που δεν ψήφιζαν ποτέ και να δηλώνουν με λύπη πως το κάνουν κι αυτοί για τη σωτηρία της πατρίδας, προσπαθώντας να το πιστέψουν. Μας εμπιστεύονται πλέον οι δανειστές μας. Θα το παλέψουμε το Ασφαλιστικό, ήδη συμφώνησε και ο ΣΕΒ?
Μέσα σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες δεν προβάλλει το πρόσωπο της Αριστεράς που ενημερώνει, εμπνέει και πείθει τον λαό που δεινοπαθεί και που ξεπερνάει όλα τα κόμματα, κάτι που το απέδειξε με το «όχι» του 62%. Χρειάζεται μέσα από την κοινωνία να δημιουργηθούν συλλογικότητες αλληλεγγύης και δημιουργίας. Υπάρχουν και προβλήματα που λύνονται χωρίς μεγάλο κόστος και φανερώνουν το πνεύμα της Αριστεράς. Η εντιμότητα, η αξιοπρέπεια, το ήθος και το ύφος είναι τα πρωτογενή στοιχεία της. Η ισότητα μέσα στο διαφορετικό που είμαστε, η Δικαιοσύνη και πάνω από όλα η ελευθερία δεν είναι πεπερασμένες αξίες. Μια μικρή ομάδα πέριξ του Τσίπρα αρχηγού δεν μπορεί να είναι η Αριστερά που πίστεψαν ο Στέφανος Στεφάνου και καυτηρίασε, ποιητικώ τω τρόπω, στον επικήδειό του ο Μ. Γλέζος.
ethnos