Πολλά έχουν γραφτεί στις μέρες μας για το δράμα των προσφύγων. Αληθινά συγκινητική είναι η αλληλεγγύη των απλών ανθρώπων, που προσφέρουν ο,τι μπορούν καλύπτοντας την ανεπάρκεια της κυβέρνησης. Η αλληλεγγύη πρέπει να δυναμώσει, δίχως άλλο. Αυτό όμως δεν πρέπει να μας κάνει να ξεχνάμε μερικά κομβικά ζητήματα.
Πρώτο, υπεύθυνοι για τον ξεριζωμό των ανθρώπων αυτών είναι οι ΗΠΑ και η ΕΕ που χρηματοδοτούν, υποθάλπουν με τον ένα η άλλο τρόπο τον πόλεμο στη Συρία και την ευρύτερη περιοχή με σκοπό την αναδιανομή των σφαιρών επιρροής, η οποία εντείνεται εν μέσω παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης.
Δεύτερο, αφού κατέστρεψαν τους λαούς αυτούς με την καταλήστευση και τους πολέμους, οι ηγεσίες της ΕΕ αρνούνται να αντιμετωπίσουν έστω και στοιχειωδώς το προσφυγικό ζήτημα. Ρίχνουν τα βάρη στην Ελλάδα και τη μετατρέπουν σε αποθήκη ψυχών. Καταφέρνουν έτσι ένα ακόμη χτύπημα στη χώρα και το λαό μας, μια ακόμη βάναυση καταπάτηση της αξιοπρέπειάς του από τις διάφορες δηλώσεις και παρεμβάσεις ευρωπαίων ηγετών.
Αν θέλουμε να διευκολύνουμε τους δυστυχισμένους πρόσφυγες, πρέπει ένα μαζικό λαϊκό κίνημα να ασκήσει πίεση στην κυβέρνηση και στην ΕΕ ώστε να παρέχουν τα αναγκαία κονδύλια για την αντιμετώπιση των άμεσων, επειγουσών αναγκών των προσφύγων, για την οργάνωση καταυλισμών με αξιοπρεπείς συνθήκες στέγασης, διατροφής και υγιεινής. Πρέπει επίσης να ασκηθεί πίεση στην ελληνική κυβέρνηση και στην ΕΕ ώστε να μπορέσουν οι πρόσφυγες να μεταβούν στις χώρες της Δ. Ευρώπης που επιθυμούν. Εκεί τουλάχιστον οι συνθήκες διαβίωσης θα είναι ίσως κάπως καλύτερες από την Ελλάδα.
Να σταματήσει τώρα ο πόλεμος
Η αλληλεγγύη και οι τέτοιου είδους διευκολύνσεις είναι όμως ημίμετρα. Αν θέλουμε να προσφέρουμε τη μέγιστη υπηρεσία στους πρόσφυγες και στους λαούς της περιοχής αλλά και στον εαυτό μας, θα πρέπει να εντείνουμε τον αγώνα ενάντια στον πόλεμο, με την απαίτηση να σταματήσει η παρέμβαση, άμεση ή έμμεση, των ΗΠΑ και της ΕΕ.
Πρέπει άμεσα να σταματήσει ο πόλεμος. Αυτό είναι το θεμελιώδες ζήτημα. Ο λαός της Συρίας θα πρέπει να αφεθεί ανενόχλητος να αποφασίσει με πολιτικό, δημοκρατικό τρόπο για το μέλλον του. Μόνο έτσι θα δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις ώστε οι άνθρωποι αυτοί να μπορέσουν να γυρίσουν στα σπίτια τους και να αρχίσουν το έργο της ανοικοδόμησης της πατρίδας και της ζωής τους.
Για να συμβάλλουμε σε αυτό το στόχο χρειάζεται να χτυπήσουμε το ευαίσθητο σημείο των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων: την υποταγή της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ. Όλες οι προσπάθειες πρέπει να επικεντρωθούν στην άσκηση πίεσης στην ελληνική κυβέρνηση με αυτό ακριβώς το αίτημα, τη ρήξη με την ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Όσο ΗΠΑ και ΕΕ αισθάνονται ότι μας ελέγχουν, δεν πρόκειται να κάνουν την παραμικρή υποχώρηση ούτε στην Ελλάδα ούτε στο ζήτημα του πολέμου, ειδικά σε συνθήκες κρίσης.
Αντίθετα, αν νιώσουν ότι μας χάνουν από την επιρροή τους, ότι δεν θα διαθέτουν πλέον τη δυνατότητα να μας αφαιμάζουν (αυτό θα σταματήσει με τη μονομερή από την πλευρά μας διαγραφή του χρέους, κατάργηση των μνημονίων και με άλλα μέτρα), ότι δεν μας έχουν στο τσεπάκι τους για τα φιλοπόλεμα σχέδιά τους (άρα χρειάζεται η απομάκρυνση του ΝΑΤΟ από το Αιγαίο και το κλείσιμο των βάσεων), ίσως κάτι γίνει.
Μα θα πει κάποιος δεν είναι επικίνδυνο να τα βάλουμε μαζί τους; Είναι, αλλά είναι σίγουρα πολύ πιο επικίνδυνο και επιζήμιο για το μέλλον του λαού και του τόπου να υποτασσόμαστε σε αυτούς. Αν συνεχίσουμε έτσι, το μέλλον διαγράφεται ζοφερό από όλες τις απόψεις.
Εννοείται πως από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ δεν έχουμε να περιμένουμε τίποτα. Ακολουθεί πολιτική παθητικής προσαρμογής και υποταγής στην ΕΕ και στις ΗΠΑ. Χρειάζεται να δημιουργηθεί ένα ισχυρό, ενωτικό αντιπολεμικό κίνημα των μαζικών φορέων των εργαζομένων, των επιστημόνων, των καλλιτεχνών, των αγροτών και άλλων.
Σε πολιτικό επίπεδο χρειάζεται επιτέλους η συνεννόηση των δυνάμεων που κατανοούν την ανάγκη ρήξης με την ΕΕ, το ΝΑΤΟ και την εγχώρια ολιγαρχία.
* Ο Δημήτρης Καλτσώνης, είναι επίκουρος καθηγητής θεωρίας κράτους & δικαίου, Πάντειο Πανεπιστήμιο
Πηγή: Σύλλογος Κορδάτος
