Ένας από τους πιο δημοφιλείς κεντροαριστερούς μύθους είναι ότι αν είχε
περάσει ο νόμος Γιαννίτση το 2001, θα είχε εξυγιανθεί το ασφαλιστικό
σύστημα.
Στη σφαίρα του πραγματικού ωστόσο, είναι αλήθεια ότι η ακύρωση της μεταρρύθμισης Γιαννίτση δημιούργησε τους όρους για την απονομιμοποίηση της κυβέρνησης Σημίτη.
Η πολιτική σημασία του σχεδίου νόμου για το ασφαλιστικό είναι προφανής και σήμερα.
Για την ουσία του σχεδίου, τουλάχιστο σε ό,τι αφορά στους ελεύθερους επαγγελματίες, δε νομίζω ότι υπάρχει περιθώριο παρερμηνείας:
Πλήρης αφανισμός.
Αν θεωρήσουμε ότι ένας μέσου βεληνεκούς ελεύθερος επαγγελματίας είναι σε θέση μέσα στην κρίση να έχει ετήσιο εισόδημα π.χ. 20.000 ευρώ, τότε η ετήσια ασφαλιστική επιβάρυνση φθάνει στα 6990 ευρώ. Σημειωτέον ότι ο αντίστοιχος φόρος είναι 5800 ευρώ. Με τα υπόλοιπα [20000 - (6990+5800=)] 7210 ευρώ, ο καλός αυτός συνάδελφος καλείται να πληρώσει το τέλος επιτηδεύματος, το νοίκι του σπιτιού του, τα κοινόχρηστα, το ρεύμα και το νερό του σπιτιού του και - τέλος - να ζήσει.
Αδύνατον.
Μπορεί κανείς να φανταστεί τη θέση όσων τυχαίνει να έχουν ετήσιο εισόδημα μικρότερο των 20.000 ευρώ, που σίγουρα δεν είναι και λίγοι.
Είναι προφανές ότι η εξίσωση δε βγαίνει, το πρόγραμμα δε βγαίνει
Είναι κρίσιμο πολιτικά το σχέδιο να μην περάσει, δεν πρέπει να το αφήσουμε να περάσει.
Vassilis Papastergiou
Στη σφαίρα του πραγματικού ωστόσο, είναι αλήθεια ότι η ακύρωση της μεταρρύθμισης Γιαννίτση δημιούργησε τους όρους για την απονομιμοποίηση της κυβέρνησης Σημίτη.
Η πολιτική σημασία του σχεδίου νόμου για το ασφαλιστικό είναι προφανής και σήμερα.
Για την ουσία του σχεδίου, τουλάχιστο σε ό,τι αφορά στους ελεύθερους επαγγελματίες, δε νομίζω ότι υπάρχει περιθώριο παρερμηνείας:
Πλήρης αφανισμός.
Αν θεωρήσουμε ότι ένας μέσου βεληνεκούς ελεύθερος επαγγελματίας είναι σε θέση μέσα στην κρίση να έχει ετήσιο εισόδημα π.χ. 20.000 ευρώ, τότε η ετήσια ασφαλιστική επιβάρυνση φθάνει στα 6990 ευρώ. Σημειωτέον ότι ο αντίστοιχος φόρος είναι 5800 ευρώ. Με τα υπόλοιπα [20000 - (6990+5800=)] 7210 ευρώ, ο καλός αυτός συνάδελφος καλείται να πληρώσει το τέλος επιτηδεύματος, το νοίκι του σπιτιού του, τα κοινόχρηστα, το ρεύμα και το νερό του σπιτιού του και - τέλος - να ζήσει.
Αδύνατον.
Μπορεί κανείς να φανταστεί τη θέση όσων τυχαίνει να έχουν ετήσιο εισόδημα μικρότερο των 20.000 ευρώ, που σίγουρα δεν είναι και λίγοι.
Είναι προφανές ότι η εξίσωση δε βγαίνει, το πρόγραμμα δε βγαίνει
Είναι κρίσιμο πολιτικά το σχέδιο να μην περάσει, δεν πρέπει να το αφήσουμε να περάσει.
Vassilis Papastergiou